برآستان جانان (ژاله اصفهانی) واژگون

عالمی شاد می شود با شعر از غم آزاد می شود با شعر
کندن کوه می شود شیرین تیشه فرهاد می شود با شعر
جان همآهنگ می شود آنی نقشه برآب می شود با شعر
از رگ تاک تا شراب عشق باده بنیاد می شود با شعر

ای بسا در شکارگاه نگار صید صیاد می شود با شعر

آتش انتــقام را کشته شــده کینه بر باد می شود با شعر
دست در دست وُ پای درمیدان میهن آباد می شود با شعر
با (طریقت) هرآنکه بنشیند آدمیزاد می شود با شعر

۩۩۩ ☫ نثرو نظم (طریقت) ژاله رنگین لازمست ☫۩۩۩

★★★

چند خصوصیت شاعرِمدادی!

شاعر مشغول نوشتن با مداد بود.
کامل پرسید: چه می نویسی؟
شاعر لبخندی زد و گفت: مهمتر از نوشته ها،مدادیست که با آن می نویسم. می خواهم وقتی بزرگ شدی مثل این مداد بشوی!

کامل تعجب کرد! چون چیز خاصی در مداد ندید.
شاعر گفت: پنج خاصه در این مداد هست. سعی کن آن ها را به دست آوری.

اول: می توانی کارهای بزرگی کنی، اما فراموش نکن دستی وجود دارد که حرکت تو را هدایت می کند و آن دست خداست!

دوم: گاهی مداد کُندرا باید بتراشی، این باعث رنجش می شود، ولی نوک آن را تیز می کند. پس بدان رنجی که می برى از تو اُنس بهتری می سازد!

سوم: مداد همیشه اجازه می‌دهد برای پاک کردن اشتباه از پاك كن استفاده کنی؛ پس بدان تصحیح یک کار خطا، اشتباه نیست!

چهارم: چوب مداد در نوشتن مهم نیست؛ مهم مغز مداد است که درون چوب است؛ پس همیشه مراقب درونت باش که چه از آن بیرون می آید!

پنجم: مداد همیشه از خود اثری باقی می گذارد؛ پس بدان هر کاری در زندگی مى كنى، رَدی از آن به جا مى ماند؛ پس در انتخاب اعمالت دقت کن!

ششم: آثار مدادی شاعردر ابتدا جذاب شنیدنی،دیدنی وبه خاطرِ خیال سپردنی مداد نو وَ تیز کُندی به همراه دارد که صیقل کامل قُلچماق مداد را می طلبد .

هفتم : ناناز تراش کامل مداد شاعر را طراوت و شادابی می بخشد که در هرنفسی که فرو می رود مفرح ذات است و چون بر می آید مُمدِ حیات.پس به شُکر اندرش شعری تازه و چون مداد را می جنباند غرقآب گردد به کمالی کامل.

هشتم: در سبک شاعران معاصر سنت بر مداد رفع نگردد چون تراش تازه گردد.

نهم:هرچند با پیشرفت تکنولوژی ابزار مداد وتراش وجه دیگر یافته مداد را گاه هیچ نیاز بر تراش نباشد نوک مداد اِتود در دسترس و تراش به وجه دیگر سپرده شده.

دهم: وبعد ازآن در منظومه ء شاعرِ شعر(طریقت) خواب رنگین فارغ است .

.. ..

خودتراش از صیقل دین لازمست

چون مداد از وجه بالین لازمست

چرخ غارت پیشه را بابینواچون پیشه کرد

خصم را پژمرد بر گُلواژه گُلچین لازمست

شور تابش تازه دارد شاعرِ شعر مداد

با تراش از صیقلِ غم های دیرین لازمست

خسروان پرویز را فکر چریدن نیست نیز

گر به تلخی جان دهد فرهادِشیرین لازمست

هر مدادی باغ طبعش می تراشد لاله ای

شاعرِشعر (طریقت) خواب رنگین لازمست

ما گدایان خیل سلطانیم

شهربند هوای جانانیم

بنده را نام خویشتن نبود

هر چه ما را لقب دهند آنیم

گر برانند و گر ببخشایند

ره به جای دگر نمی‌دانیم

چون دلارام می‌زند شمشیر

سر ببازیم و رخ نگردانیم

دوستان در هوای صحبت یار

زر فشانند و ما سر افشانیم

مر خداوند عقل و دانش را

عیب ما گو مکن که نادانیم

هر گلی نو که در جهان آید

ما به عشقش هزاردستانیم

تنگ چشمان نظر به میوه کنند

ما تماشاکنان بستانیم

تو به سیمای شخص می‌نگری

ما در آثار صنع حیرانیم

هر چه گفتیم جز حکایت دوست

در همه عمر از آن پشیمانیم

سعدیا بی وجود صحبت یار

همه عالم به هیچ نستانیم

ترک جان عزیز بتوان گفت

ترک یار عزیز نتوانیم

خــُلدستان طریقت(حکایت :شعر )۩محمد مهدی طریقت ↘خطبه دوم

موضـــــوعات مــــرتبط: اشعار، نثر ( ارائه ی مطلب)، مناسبت مذهبی، عکس، سیاسی، غزلیات، برآستان جانان(تذکره شعرا)، خاطرات __________ ======
برچسب‌ها: برآستان جانان, ژاله اصفهانی, واژگون

خــلدستان طریقت ...