اهلِ(طریقت) این سُخنت را به زر گرفت

.  

 ۩۩ ☫غزل/ اهل (طریقت)  این" سخن ت" را به زر گرفت☫۩۩

ساقی بیا که یار زِرخ پرده برگرفت  

شمع وُ چراغ خلوتیان باز سرگرفت  

بر سر گرفته مهر مرا آن فرشته خو 

آن پیر سالخورده مرا در به در گرفت 

 آن عشوه داد عشق،که مُفتی زِ ره برفت  

 
وآن لطف کرد دوست، که دشمن حَذَر گرفت  

زنهار از آن عبارتِ شیرینِ دلفریب  

گویا که طوطی تو سخن در شکر گرفت 
 

بار غمی که خاطر ما خسته کرده بود